Even rust tijdens onze boswandeling. Even op een beschutte plek, waar een bankje staat, van het zonnetje genieten . Al die aanloop de hele dag en al die kerstdiners met de nodige drank, daar wordt je moe van. Dat moet je eigenlijk niet willen op mijn leeftijd. "Daar ben ik te oud voor geworden", zegt een spreekwoord.
Nou, dan doen we dan ook maar niet. Behalve deze boswandeling dan. We hebben ons goed vermaakt met ons beiden en hebben een eenvoudige edoch voedzame kerstmaaltijd tot ons genomen. En geproost op het kindeke dat ons geboren is. Niet nu, heel lang geleden! Wat wil een mensch nog meer?
Nou ja, zo dadelijk gaan we nog wel van een tweede kerstdag maaltijd genieten op uitnodiging van onze vakantieburen Bianca en Theo. We krijgen een blauwe hap te eten, volgens zeggen. Wie weet wat dat is?
