Rotterij.

Het zijn niet alleen rode expansievaten die mij dwars zitten met vergankelijkheid, ook rode vensterluiken kunnen er wat van.

Zoals op de foto te zien is, is de algehele verrotting van dat exemplaar nabij. Geen repareren meer aan. Er zit weinig anders op dan deze te vervangen door een nieuw en vooral eigengemaakt luik. Ik kan ze natuurlijk ook kant en klaar kopen, maar nu heb ik er twee voor de prijs van één gekochte. Want ik reken mijn eigen werkloon voor het gemak maar niet mee.

Dat vervangen hoeft niet perse, want sluiten doen we ze nooit. Dit in tegenstelling tot de Fransen die, als ze maar even een nachtje van huis gaan, alles potdicht afsluiten. Je kunt dan altijd zien dat ze er niet zijn, terwijl dat bij ons niet opvalt. Enig verschil van inzicht, vermoedelijk. Maar het oogt wel aardig, die rode luiken tegen de gele muur. En het oog wil ook wat ! Het hoort bij het huis, zeg maar

 Dus snel wat planken gekocht bij de Bricomarché en aan de slag maar weer met zagen, schaven, schuren, lijmen, schroeven, verven en wat al niet meer. 

Gelukkig heb ik in mijn jonge jaren ook nog een jaartje timmerles gehad op de ambachtsschool, dus ik weet wel van wanten, ook hierin. Er blijft altijd wel wat hangen van die opgedane kennis.