Zomaar.

Vandaag alweer geen nieuws. Daarom zomaar even een paar foto's om te laten zien hoe mooi het allemaal is.
De kippen scharrelen om het huis en ontdoen het gras van allerlei schadelijke, minder schadelijke en wellicht zelfs nuttige insecten. Vreten en kakelen, daar zijn ze goed in, maar eieren leggen, ho maar! Ze houden een soort winterstop.

Nu kan het nog dat vrijuit scharrelen, zodra dit bekend wordt in bepaalde kringen zal er ongetwijfeld een bevel uitgaan dat ook dit verboden moet worden omdat de zielige miertjes en de piertjes beschermd moeten worden.

Hieronder een paar foto's die op het zelfde tijdstip zijn gemaakt, één uitzicht naar het grauwe noorden en de andere naar het zuiden waar de eikenbomen de mooie herfstkleuren tonen. Twee verschillende werelden wat het weer betreft. Vanuit het zuidoosten schijnt de zon (nog wel) en in het noorden dreigt het slechte weer. Gelukkig komt rotweer zelden van uit het noorden onze kant op. Daar is het westen voor.

De rode besjes van de vuurdoorn mogen morgen naar de kerk. Een van de christelijke buurvrouwen wil er een mooie kerstversiering van maken. Mijn zegen heeft ze.

Wat ruist daar door het olifantengras.

Een konijnenparadijs, dat is het veldje met olifantengras voor ons huis.
Onze tuin is deels verwoest door die gravende kloteknaagdieren. Overal in het gras zitten gaten, het is nog veel erger dan de voorgaande jaren.

Anka doet haar uiterste best om de populatie in de hand te houden maar verliest deze ongelijke strijd ruimschoots.
Ook zitten er veel vogeltjes, als je er doorheen worstelt vliegen ze al ruisend alle kanten op. Welke het zijn kan ik zo snel niet ontdekken. Vermoedelijk mus of spreeuw, want daar stik het hier van momenteel.

Het is ook een ware jungle, vier meter hoog gras met een ondergroei van doornstruiken en jonge boompjes. Je zou er bijna verdwalen.
Ik voel me dan ook een echte Tarzan als ik daar loop.

Castagnade D' Esplas

Castagnade, dat woord vertalen in het Nederlands lukt niet.
Maar om kort te gaan, het heeft met geroosterde kastanjes te maken. Die geroosterd worden in een grote korf boven een houtvuur. 
En dan zijn ze lekker, zo wordt gezegd.

Ze worden lekker warm geserveerd na een maaltijd van (uiteraard) stokbrood, pompoenensoep, macaroni met erg lekker reeënvlees, ijsje en koffie.
Dit alles kan door de liefhebber worden weggespoeld met vele glazen verse rode wijn van dit jaar, de zogenaamde vin nouveau. Zelf laat ik dat vele glazen drinken graag aan een ander over, zo lekker is die nieuwe wijn nog niet echt.
En dit alles werd ons gratis aangeboden door de Esplasser feestcommissie. Mooi toch?

Vroeger.

Het kabinet wil dat de energiebedrijven stoppen met misleidende en opdringerige verkoop aan de deuren, anders volgen maatregelen en als het nodig is zelfs een verbod.

Dat lees ik in een krantenberichtje.

Ik weet nog goed van vroeger.
Vroeger toen toen de energiebedrijven nog in handen waren van gemeenten of provincies.
Vroeger toen klanten in die gebieden gewoon geen keuze hadden waar ze hun energie zouden kopen.
Vroeger toen dat normaal was en het de gebruikers ook niets uitmaakte.
Vroeger toen er echt geen opdringerige en misleidende verkoop van energie aan de deuren bestond.
Vroeger toen er vastgestelde energieprijzen waren en concurrentie een onbekend woord.
Vroeger toen aan het eind van het jaar de gemeentebesturen op de stoep stonden om te horen hoe hoog hun winstuitkering dit jaar zou zijn.
Vroeger toen de klant nog koning was.

Maar blijkbaar deden we het verkeerd
de energiebedrijven moesten gefuseerd
en nu zijn ze op de goede weg.

Ik weet het, het is nostalgisch geneuzel van een ouder wordende ex-gasman.
Maar die gasman zag al die fusies al van het begin af niet zo zitten. Het leek hem een totaal overbodige exercitie en die mening is niet veranderd in deze.

Maar ook toen werd er alweer niet naar mij geluisterd en de energiebedrijven moesten en zouden de vrije markt op omdat dan alles veel beter zou worden. De gemeentes en provincies konden geen weerstand bieden aan de verlokkingen van het éénmalig grote bedrag dat die verkopen zou opleveren.

Eerst leek het nog wel mee te vallen omdat er in het begin alleen maar werd gefuseerd of opgekocht op regionaal niveau door andere Nederlandse bedrijven. Dat was maar van korte duur want inmiddels staat een groot deel onder bevel van buitenlandse (Zweedse en Duitse) bedrijven.

En zodoende zitten de Nederlanders nu met het bovenstaande gezeur van intimidatie en bedrog aan de deur.
Nou fijn hoor! Niet dat wij er hier last van hebben, gelukkig.

Kippenvreude.

Nu kunnen jullie zelf met eigen ogen zien hoe geliefd ik ben in Esplas.

Als ik, samen met Anka, voorbij het kasteelpluimvee kom slenteren tijdens mijn spirituele zondagmorgenrondje, komen les poules et les pintades al juichend aanstormen om mij bewonderende blikken toe te werpen. 

Om maar vooral niets te missen van mijn inspirerende verschijning. En nog onwetend van het feit dat enkelen van hen binnenkort op mijn bord liggen. Ik heb maar niks gezegd.

Het kan ook zijn dat ze honger hebben en om iets lekkers bedelen, natuurlijk.

Vlees uit eigen tuin.

Vlees eten is slecht volgens steeds meer vega-mensjes. Tenminste dat lees en hoor ik regelmatig. 
Vlees eten gaat te koste van het regenwoud dat omgezaagd of verbrand wordt om veevoer te verbouwen. 
En al dat voer moet ten koste van heel veel uitstoot verscheept worden naar de boeren.
Vlees productie gaat te koste van heel veel water, las ik laatst. Eén ons rundvlees staat gelijk aan 1500 liter water volgens de stichting wakker dier.
Eén kilo rundvlees eten staat qua broeikasgas-uitstoot gelijk aan 180 kilometer autorijden volgens weer een andere deskundige.

En dan zullen we het helemaal nog maar niet hebben over dat stikstof gedoe dat in (hoofdzakelijk) Nederland de natuur zo vergiftigt. 
Allemaal redenen om toch vooral geen vlees te eten.

Wat een onzin allemaal!
Ik kreeg gisteren weer eens een lekker stukje vlees op mijn bordje. Vlees van een koe dat in mijn achtertuin heeft gelopen. Nou ja, bijna dan.
Koeien die bijna het hele jaar buiten lopen, koeien waarvan de kalfjes bij de moeder blijven tot ze zelfstandig zijn. Die kalfjes lopen daarna een jaar lang in de "vetweide" om groot en dik te worden.
Deze koeien worden als het nodig is bijgevoerd met hooi en mais van eigen landerijen. 
Beter kan een koe het niet hebben. Ik zie het allemaal van dichtbij gebeuren.

Ik zie ook werkelijk niet waar die waterverspilling zit. Ja, de koeien drinken water, goed leidingwater. En die pissen dat ook weer uit met dikke stralen en dat is ook weer hoofdzakelijk water dat weer direct de grond intrekt. Ik zie het als een kringloop.
Ik gaf dat een keer aan als reactie op een site van een een onheilprediker, maar die schreef toen dat ik het verkeerd zag en dat het niet zo werkte. Hoe het dan wel werkt vertelde hij me weer niet.
Oh ja, de pis en de poep raakt elkaar niet, dus die "gevaarlijke" stikstof verbindingen ontstaan hierdoor ook niet.

Ik vraag me dan ook (niet echt) af wat er verkeerd is aan het eten van zo'n stukje vlees. Ja natuurlijk, de koe wordt gedood voordat ik dat stukje vlees op mijn bord krijg. 
Dat is natuurlijk wel zielig. 
Maar ja, dood gaan is uiteindelijk het lot van iedere sterveling. Ook een sla-plantje sterft af als je het uit de grond trekt. 
In de wrede vrije natuur is het eten of gegeten worden. Vraag het maar aan mijn kippen, zij pikken alle insecten op die ze maar kunnen vinden en ze zijn zelf weer een gewilde prooi voor de vossen en de haviken, als ik ze niet voor ben tenminste.

Oh ja, ik zie bij de buurman vele honderden kippen buiten lopen in een hele grote kippenren. Die kippen gaan binnenkort naar een kippenslachterij om nog voor de kerst in de winkel te liggen. De buurman heeft ons beloofd dat hij enkele geslachte kippen voor ons zou bewaren. Beter kun je ze niet krijgen, die bofkippen.

Ik pleit dan ook voor het eten van producten uit de nabije omgeving. 
Als ik zie dat bijvoorbeeld kiwi's uit Chili komen dan eten we maar geen kiwi's! Die eten ze daar zelf maar op. En zo zijn er nog wel meer voorbeelden. Sinaasappels uit Zuid-Afrika is ook zoiets, in Spanje telen ze die ook. Dat scheelt toch wel enkele kilometers. 
In de winkels zag ik appels uit Nederland, best lekkere appels, niks mis mee. Maar wij kopen ze bij een appelboer 10 kilometer hier vandaan.

En vooral, als we het toch over dierenwelzijn hebben, vervoer geen levende dieren in vrachtwagens duizenden kilometers naar verre landen. Slacht dieren nabij de plek waar ze opgroeien, liefst op eigen erf in op afroep beschikbare en daarvoor ingerichte slachtvrachtauto's. Dat voorkomt een hoop stress. 
En koop vooral geen vlees uit verre landen die zo lekker goedkoop kunnen produceren. 

Zo, dat moest ik even kwijt.

Uitblazen.

Als g'in nood gezeten, geen uitkomst ziet

wil dan nooit vergeten, Peet helpt jou subiet

Vreest toch geen nood, 

zijn gereedschapvoorraad is heel groot.

En als ik dan een kleine compressor zoek

tovert hij die direct uit een of andere hoek.

Wij hebben een centraleverwarming dat bestaat uit een éénpijps ringleidingsysteem, wat mij eigenlijk helemaal niet bevalt. De temperatuur is alleen per vertrek te regelen door een klep in de mantel open of dicht te zetten. En dat in deze tijd van elektronisch regelingen!
Maar ja, het zit er nu eenmaal en ik moet er mee leven.

De radiatoren, die bestaan uit hele fijne lamellen, zuig ik wel regelmatig min of meer schoon. Maar nu had ik het idee dat de warmte er niet meer doorheen kwam. En dat moet wel want het wordt steeds kouder om ons heen. Afkoeling van het klimaat heet dat.
Nu gebeurt dat in het najaar wel vaker dat het wat kouder is dan in de maanden daar voor, hoewel de temperaturen de laatste dagen onder het gemiddelde voor de tijd van het jaar liggen. En dat de bergen erg vroeg onder een dikke sneeuwlaag zijn verdwenen.

Maar zoals ik wel vaker doe, even Peet vragen of die soms heel toevallig en per ongeluk een handzame compressor heeft staan in zijn winkel van sinkel. En dat is natuurlijk een domme vraag: ja natuurlijk heeft hij zo'n ding. Ik mag het gerust op komen halen en dan drinken we nog een paar glaasjes wijn op de koop toe.

En met deze mooie blaascompressor was het een fluitje van een cent om alle stof en spinnenwebben er uit te blazen. Nu kunnen we eindelijk weer warm zitten.

Boodschappen.

Gisteren heb ik weer mijn wekelijkse uitje naar de supermarkt gehad. Dat is om een of andere duistere reden mijn vaste klus. Als zoon van een kruidenier ben ik natuurlijk wel de aangewezen persoon hiervoor.
Nu doe ik dat graag natuurlijk, want dan kom ik er nog eens uit en zie ik nog eens andere mensen en kan ik mijn Frans weer eens wat ophalen.
Zoals tijdens ons gesprek bij de kassa:

cassière:                                   ik:
Bonjour,                                bonjour
Ca fait 98,34 euro                 d'accord
carte de fidelité?                    non
Par carte bancaire?                oui
voila (geeft kassabon)           merci
bonne journée                        au revoir.

Ja, ja, ik kan er wat van na al die jaren.
En zo kan ik er weer een weekje tegen.

Gasgedonder.

Toen wij hier kwamen wonen bijna 10 jaar geleden (2010) lag er een grote propaangastank pal voor de deur van wat nu het appartement is. De vorige bewoners hadden een contract met het bedrijf Vitogas. De Zwitserse dame die ons het huis verkocht, vertelde mij dat deze tank haar eigendom was en ik dus geen actie hoefde te ondernemen.

Dat reservoir vond ik erg lelijk op die plek en heb contact opgenomen met een andere gasmaatschappij die een nieuwe ondergrondse gastank geïnstalleerd heeft. 

Nadat we de oude gastank leeg hadden gestookt heb ik het daar weggetrokken en jarenlang in de tuin laten liggen. Ik heb hem zelfs nog, vergeefs, te koop aangeboden.

Tot ik op het idee kwam om er een regenwateropslag van te maken. Dat gaat prima en we hebben de hele zomer een watervoorraad van 2000 liter om de tuin te sproeien.

Dat ging goed tot in 2016 ( 6 jaar later dus) er een brief kwam van Vitogas met de mededeling dat er bij ons een gasreservoir lag die niet meer gebruikt werd en die nodig ontgast en veilig gemaakt moest worden door een door Vitogas erkend bedrijf. Dat veilig stellen bestaat dus uit het vullen van die tank met water.

Dit alles moest zo snel mogelijk gebeuren omdat het hoogst gevaarlijk was om die tank zo ongebruikt te laten liggen.

En of ik ook per omgaande een akte wilde ondertekenen waarin ik hun vrijwaarde van alle ongelukken die konden komen. Dan zou tevens die tank mijn eigendom worden en de verantwoordelijk voor alle ongelukken die veroorzaakt worden door de aanwezigheid van die tank bij mij liggen.

Nou, die verantwoordelijkheid kan ik wel aan. Ik heb niet voor niets bijna mijn hele werkzame leven aan het gas gezeten. Ik weet echt heel zeker dat een voormalige gastank die gevuld is met water niet snel zal ontploffen.

Ik heb per mail beleefd geantwoord dat volgens mij die tank mijn eigendom was, dat het erg veilig was omdat hij door mij gevuld was met regenwater en dat ik nooit een contract teken waar ik niet om gevraagd heb.

Ergens in het voorjaar van dit jaar 2019 kwam er een Vitogas-meneer aan de deur om naar de gastank te kijken, de gegevens op te nemen en enkele foto's te maken. Hij zag met eigen ogen dat aan de veiligheidseisen was voldaan. Maar blijkbaar was dat niet voldoende.

Het duurde tot juni 2019, toen kwam er weer een brief waarin werd aangekondigd dat Vitogas de gastank binnenkort zou komen ophalen. Het was zeker niet mijn eigendom omdat Vitogas nooit of te nimmer tanks verkoopt aan klanten. Ook goed, mij kan het niet schelen.

Maar wat mij wel wat kon schelen was dat, na al die jaren niets gehoord te hebben, men nu die tank opeens wilde ophalen. En dat terwijl ik net daarvoor mijn oprit heb laten vernieuwen. Daar wil ik dus geen zware machines over laten rijden. In geen geval!

En dat heb ik hun dan ook geschreven.

Nu eind oktober heb ik dus weer een (nu aangetekend) brief en een contract ontvangen waarin weer een handtekening geëist wordt waardoor de verantwoordelijkheid voor de veiligheid bij mij neergelegd wordt en dat ik dat bedrijf moet bellen voor een afspraak voor het vullen van die gastank met water, dat ook nog eens door mij geleverd moet worden.

Als ik niet binnen 14 dagen reageer wordt de zaak in juridische handen gelegd.

Dat is schrikken maar niet heus.

Ik ben maar weer eens in de pen geklommen om in mijn beste Frans te vragen of ze helemaal belazerd zijn met hun dreigementen. Waarom willen ze dat en hoe denken ze dat te kunnen waarmaken? Want…..

– Ik ben geen klant van hun bedrijf

– Ik heb nooit een contract met vitogaz getekend

– Ik doe als brave burger nooit iets tegen de wet.

– Ik heb jarenlang niets van hun gehoord.

– Ik heb nooit enige toegang geweigerd aan een bedrijf die de tank wil vullen met water.

Tevens heb ik hun uitgelegd dat zij volgens mij, doordat ze jarenlang niets van zich hebben laten horen, met ons leven hebben gespeeld door de onveilige gastank zo maar te laten liggen en deze niet volgens hun eigen regels, hebben veilig gesteld.

Wat had er allemaal niet kunnen gebeuren als dat ding ontploft was? ,

Hoezo juridische maatregelen?

Maar goed, om aan al dit gezeik een einde te maken heb ik hun voorgesteld dat

(punt 1) ze mij een ander contract toezenden dat vooraf al ondertekend is door een verantwoordelijke van Vitogaz, zodat ook ik hier een getekend exemplaar heb liggen, en

(punt2) dat in de akte wordt opgenomen dat de kosten van deze overdracht precies nul euro bedragen voor monsieur EBBERS.

Er was een bedrag genoemd van 1050 euro, dat in rekening gebracht zal worden bij de vorige eigenaar en niet bij mij. Dat kan wel zo zijn, maar ik wil dat niet horen of zien. Daar komt mijn handtekening niet onder te staan.

Wanneer aan deze beide voorwaarden mijnerzijds wordt voldaan dan zal ik mijn handtekening ook zetten. Ik zal dan althans een krabbel zetten.

Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Drukke dag.

We gaan met rasse schreden richting nieuwjaar. Dat merken we ieder jaar aan de pompiers die altijd begin november langs komen om een kalender te verkopen voor een vrijwillig te bepalen bedragje. De verkregen inkomsten gaan ze dan verbrassen tijdens hun personeelsfeestje.

Uiteraard koop ik dan zo'n kalender, hoewel ik het een overbodig iets vind. Maar ik gun die jongens en meisje van harte hun broodnodige ontspanning.
Ze bedankten me hartelijk voor de gulle gave en vertrokken weer met een vrolijk "a bientôt". Dat is toch niet echt de bedoeling, ik hoop ze werkelijk niet eerder weer te zien dan volgend jaar november!

En alsof dat nog niet genoeg was stonden er even later nog weer 2 andere mensen aan de poort.
Die kwamen iets brengen, zeiden ze. Ik zag de bui al hangen, als er twee super beleefde, net geklede en lief glimlachende personen voor het hek staan dan kun je er donder op zeggen dat het jehova's getuigen zijn.
En jawel hoor, of ze over god mochten praten, vroegen ze.
"Ja hoor dat is prima, maar niet met mij". Diep teleurgesteld dropen ze al snel weer af.

Vriendje Peet doet dat anders. Die gaat een uitgebreide discussie met hun aan en probeert argumenten te vinden om hun beweringen te weerleggen en (minstens zo belangrijk) tevens zijn kennis van de franse spreektaal weer op te halen.
Die mensen zijn dankbaar dat ze eens een gewillig oor krijgen, denk ik. Maar ik geloof niet dat hij hierdoor al bekeerd is.

Winderig.

Nee, niet ik maar het weer was  winderig vannacht en ook vandaag. Om een uur of zes waren de windvlagen zo erg dat ik er wakker van werd. En mijn eerste gedachte ging uit naar mijn kostbare molenpark. Hoe zou dat die storm doorstaan?

Maar het viel allemaal wel mee, alleen waren van enkele windwijzers de schoepen af gebroken. Jammer, maar ook niet meer dan dat.

En de rest van de dag viel ons niet veel meer te doen dan een beetje triest naar buiten zitten kijken alwaar de molenwieken lustig hun rondjes draaien. En dat vrolijkt mij dan wel weer op.