Nog één keer over Filou en dan schrijf ik er niet meer over.
We hebben ontzettend veel fijne en lieve reacties gehad van mijn bloglezers.
Dat is erg leuk, bemoedigend en ontroerend.
Hartstikke bedankt, ook namens Diny.
Want:
elke keer als ik buiten kom zie ik hem nog uit mijn ooghoek,
als ik uit de auto stap verwacht ik dat hij tegen het hek opspringt,
als ik ergens bezig ben weet ik dat hij in de buurt ligt,
als ik bij de kuikens ga kijken, hoort hij mij aan de kant te drukken omdat hij ze ook wil zien,
als ik een rondje door het weiland maak dan…….. nou, ja.
En dat is dus niet meer zo. En dat moet ik nog wel even slikken om iets uit mijn keel weg te krijgen.
Het enige voordeel is, dat ik 's avonds om 11 uur niet meer naar buiten hoef om hem in zijn hok op te sluiten. Maar ja, dat deed ik graag dus dat schiet niet op.
En de katten zitten toch evengoed te wachten op hun stukje kaas. Die zitten er niet zo mee.
