En dus alweer een rustdag. Er waren in geen velden of wegen jagers te bekennen vandaag dus was de kust veilig voor een rondje door de velden.
Toen we de helling voor het huis afliepen zagen we de struiken iets verderop wild heen en weer zwaaien en hoorden we daar iets ruisen. Ik zei nog tegen Diny: “wat ruist daar door het struikgewas……?”. Ja, wat moet je anders zeggen in zo’n situatie.
Maar we waren er al snel achter, aan het lawaai te horen hadden we een wild zwijn opgeschrikt. Voor alle zekerheid zijn we maar niet verder de struiken ingelopen.
Even later kwamen we een Esplasser tegen die met 5 honden en een geweer daar ook liep te struinen. Hij meende dat het een ree moest zijn geweest maar dat geloof ik weer niet.
Die gaan niet met zoveel geweld te keer. Die gaan er als een haas vandoor als ze mensen of een hond opmerken. En wat de hazen dan doen weet ik niet. Vermoedelijk het hazenpad kiezen.
Op bovenstaande foto kun je zien welk uitzicht dat wilde zwijn op ons huis heeft.
