donderdag 4 november 2010

Wat een gedoe.


Na lange tijd hebben we weer verbinding met het onmisbare internet. Het overzetten van de telefoon ging precies op de juiste dag maar toen ik wilde inloggen ging het fout.
Na een lang en moeizaam gesprek met de telefonische hulpdienst van Orange, kwamen zij tot de conclusie dat er in de telefooncentrale iets moet worden aangepast. En dat zou dan zeker 3 dagen duren. Maar aangezien hier 1 november één van de vele feestdagen is, viel die dag al weg.


Maar goed, de verhuizing is achter de rug. Alles is goed verlopen dank zij de onvolprezen en onmisbare hulp van Pieter Paul die me een paar keer geholpen heeft met zijn grote aanhanger en van Ruud die een kostbare woensdag heeft opgeofferd om ons te helpen met de grote bulk over te brengen.

En als je er dan woont, dan komen ook de gebreken te voorschijn. Een groot probleem mogen we wel zeggen, de hele riolering zit potdicht. Dat had ik al eerder verteld, maar nu blijkt dat een deel van de buizen volledig is dichtgegroeid met plantenwortels. En krijg dat er maar eens uit.
Vandaar dat we via onze heer burgemeester (die een adres wist) hulp hebben ingeroepen van een rioolbedrijf, die dan ook de septictank die ik na lang spitten het gevonden, moet leegzuigen. Maar ook hier speelt Allerheiligen of Allerzielen, dat weet ik niet zeker, ons parten.

Maar desalniettemin heeft ons dat niet weerhouden om afgelopen vrijdag even het glas te heffen op onze nieuwe woning. Samen met Pieter Paul (hulp bij verhuizing) en Mitzi (hulp bij de verkoop van Chicane, en Ruud en Kitty (schenkers van enige radiatoren). Helaas hadden Ruud en Ena gasten waardoor ze er niet bij konden zijn.


Inmiddels heeft een plaatselijke loodfitter, die toevallig ook nog eens het goedkoopste was met zijn offerte, de oude cv-ketel vervangen door een nieuw hoogrendement exemplaar waardoor we warm kunnen zitten zonder dat het ons al te veel gas gaat kosten.
En hopelijk is het binnenkort ook weer eens mooi weer, want dan kan ik een poging wagen om de afvoer van de houtkachel door het dak te voeren. Want hout is nog weer goedkoper als gas.

En het plaatsen van een tuinhuisje dat moet dienen als mijn werkplaats loopt vertraging op omdat de vergunningsinstanties ineens nog veel meer gegevens moeten hebben. maar de betonvloer storten zal er evengoed wel om gaan, denk ik zo.

Maandag hebben we de grote kast in de gang opgeknapt, een verfje en wat kastpapier doen wonderen.


Dinsdag vond ik het tijd worden om de louvrevensters voor het slaapkamerraam te hangen. Dan komt er wat meer frisse lucht binnen, ook al zijn de venster gesloten. En dat moet want hond en kat willen beiden wel bij ons slapen, wat wij weer niet willen.
Wat kat betreft, Dombo heb ik laatst in de auto gezet en van Chicane mee hier naar toe genomen. En hij is gebleven. De andere beide katten moeten nog op Chicane zijn, ten tijde van de verhuizing waren ze in geen velden of wegen te bespeuren.


Woensdag was het dan de grote riooldag. Wat een gekloot. Een man met een grote zuigwagen kon het erf op nadat ik rigoureus takken van een boom had gezaagd. Niet erg, ik vond ook dat die weg moesten.
En dat leegzuigen van de septic tank had heel wat voeten in de aarde. Een grote treurwilg die naast het huis staat heeft, op zoek naar water, in de loop van de jaren alle afvoerbuizen en ook de tank volgestouwd met wortels. En waar wortels zijn stroomt geen water, dus alles zat verstopt. Eén grote ellende.
Hij kreeg uiteindelijk de tank leeg en de afvoerleiding van de wc open. Dat was een begin.


Nu moest ik zelf nog op zoek naar de overstort van de tank, ook die was dichtgegroeid. En alles zit ook nog behoorlijk diep onder de grond, welke gelukkig wel behoorlijk goed graafbaar is. Aan het eind van de dag heb ik hopelijk de grootste problemen wel opgelost.
De tijd zal het leren of de wc blijft werken.

De afvoer van de badkamer zal vernieuwd moeten worden, die hebben we niet open gekregen.

Maar hier wordt ik wel moe van, hier ben ik toch niet zwaar genoeg voor gebouwd.
Echter, het uitzicht blijft mooi en de zon schijnt. Wat willen we nog meer.