Dat ze klantvriendelijk zijn bij de SNCF, de franse spoorwegen, vind ik normaal. Daar worden ze voor betaald.
Ik was vanmiddag even bij het station om navraag te doen over de treinverbindingen met het Spaanse Barcelona. Er komen hier binnenkort mensen die daar gebruik van willen maken.
De trein vanaf Toulouse was net aangekomen en de stationschef stond samen met de lokettist buiten te wachten tot de tegenliggende trein ook zou arriveren. Een verstandig besluit, want het is verderop maar enkelspoor.
Ik stond geduldig even op hun te wachten tot ik mijn vraag kon stellen, want je moet niemand storen bij een dergelijke verantwoordelijke taak. Een foutje is zo maar gemaakt
Uit die wachtende trein komt een jonge doch bloedmooie conductrice even naar buiten om haar collega’s te begroeten. Jammer dat ze een vreselijk lelijke conducteurspet op had, zo’n grote grijze SNCF-pet met een nog grotere klep van voren.
“On fait une bise?” (zullen we kussen?) vroeg ze aan de stationschef en die wilde dat wel, net als de lokettist. Die beide mannen zodanig begroet hebbende kwam ze ook op mij af.
Beleefdheidshalve gaf ik nog zwak aan dat ik niet bij de firma werkte, maar daar gaf ze niks om. Ze was al te dicht genaderd om zich terug te trekken.
Toen hebben wij elkaar ook maar op beide wangen gekust.
Kijk, dat noem ik nou klantvriendelijk, zo trek je reizigers aan.
