Helemaal vervuld van het tourevenement van gisteren besloten we vandaag onze krachten eens te testen op onze eigen kleine buurtcolletjes.
“We” dat zijn de mansleu natuurlijk, het vrouwvolk nam genoegen met een uitgebreide wandeling. Ook mooi.
Ik wilde wel eens zien of ik op mijn oude dag nog mee kon komen met de aanstormende jeugdige fietstalenten. En dan bedoel ik natuurlijk de allerjongste in ons gezelschap. De iets minder jonge oudere die ook meefietste deed dat elektrisch, dus die telt absoluut niet mee.
Heuvelafwaarts blijk ik goed te kunnen meekomen. Maar tot mijn teleurstelling bleek ik het op weg naar de toppen toch af te moeten leggen tegen de jonge sterke benen. Rij ik rustig, bedachtzaam, gelijkmatig en krachten sparend vooral langzaam naar boven, Sebastiaan fietste met een fikse snelheid van mij weg. Ik had geluk dat hij de weg niet wist, anders had ik hem niet meer terug gezien voor de finish.
