Ga tot het uiteinde der aarde, daar zal de liefde zijn. Dat zegt een liedje.
Zover zijn we niet gekomen, maar wel tot een uiteinde van Frankrijk.
Zaterdagmorgen, na het concert van vrijdagavond, zijn we niet meteen weer naar huis gegaan, maar hebben we een rondje gemaakt door de Pyreneeën. Daar is het altijd mooi en hoe vaak je er ook komt, het lijkt altijd net of je het voor de eerste keer ziet.
We hebben een groot deel van de aanstaande tour route van 16 juli gevolgd, over de col de Agnes en door de vallée de Ustou, om te zien of alles goed zou komen. En dat doet het geloof ik wel.
We wilden ook eens gaan kijken aan de voet van de Mont Valier, de bergtop waar we vanaf huis tegen aan kijken. Alleen maar kijken aan de voet, want we hadden geen enkele neiging om er tegenop te klimmen want hij is 2838 meter hoog.
Maar toen ik voor de zijweg stond die er naar toe leidt, vond ik hem toch een beetje te smal voor mijn camper. Zover ik het kon zien was de weg nauwelijks een camper breed en waren er weinig uitwijkmogelijkheden.
Dus zijn we maar doorgereden tot het uiterste einde van dat dal de Biros, tot waar je alleen verder kunt met een vierwiel aangedreven camper, iets wat wij niet hebben.
En even daarvoor zagen we een prachtig aangelegde camperplaats, de mooiste die we tot nu toe gezien hebben, en daar zijn we natuurlijk blijven slapen. Het kostte wel even 6 euro en ook nog eens 20 centimes per persoon aan toeristenbelasting, maar dat hadden we er nu wel voor over.
Waar die dalen ook bekend om staan, zijn de kazen die ze daar maken en de gedroogde hammen. We hebben van beide wat gekocht in een buurtwinkeltje en eerlijk is eerlijk, het is lekker. Als je daar een paar plakjes van die ham laat snijden, dan heb je ook wat.
Diny vroeg of het ook wat dunner gesneden kon worden, maar dat snijmeisje keek ons raar aan, hoezo dunner. Deze ham eet je met lekkere dikke plakken. Uiteindelijk wilde ze de machine wel iets bijstellen maar niet te veel, dat was zonde.
En dat is het ook.
