Tussen alle bedrijvigheid door (notarisbezoek, inkopen doen bij mr Bricolage, vergaderen over een andere gasleverancier), kwam ook nog één van de plaatselijke jagers langs om als dank een stukje vlees te brengen. Vorig jaar hadden ze volgens hem niet genoeg geschoten om daarvan ook nog rond te delen. Maar nu, naar het zich liet aanzien, zou de oogst aan geschoten reeën goed worden.
Vandaar dat hij nu aan het begin van het jachtseizoen al langs kwam.
Ik heb hem meteen aangekondigd dat dit vermoedelijk de laatste keer zal zijn want we hebben bij le Tamaris geen jachtterrein meer in de aanbieding. Hij hoopte wel dat de nieuwe Chicane bewoners ook de jagers op hun land zouden toelaten.
Ik moet eerlijk zeggen, we hebben erg weinig last gehad van de jacht. Dat was aan het begin wel anders, toen durfden we in het weekend soms niet eens de heuvels in te lopen, zo gingen ze te keer.
Diny heeft zich er meteen over het vlees ontfermd en dat wordt weer smullen de komende dagen.
Want we zeggen maar zo: op is op.
