Heel lang geleden (2003) werden we eens uitgenodigd om een belangrijk evenement mee te maken. Mijn broer Jan zou een lintje van verdienste ontvangen uit handen van de burgemeester.
Zeer logisch en aanvaardbaar, wij vinden Jan een verdienstelijk man die zeer wel een onderscheiding verdient voor alle goede daden die hij heeft gepleegd en zeker nog zal plegen. Dus was ik niet jaloers, maar trots.
En wij gingen er op ons paasbest naar toe, stropdas om, haren in een nette scheiding, bloemetje mee, kortom opgetuigd zoals dat hoort als je zoiets belangrijks gaat meemaken.
Helaas bleek ter plekke dat de beide zonen van Jan en Ini ook van mening waren dat hun vader eigenlijk zo’n koninklijke waardering verdiende en hadden dus zelf maar een uitgebreide ceremonie in scène gezet, compleet met een prachtige medaille. Hare majesteit de koningin wist hier echt helemaal niets van. Eén grote grap.
Vandaag ontvingen wij met de post weer eens een stapel kranten, opgestuurd door Jan en Ini.
Daarbij gevoegd zagen we een Achterhoeks nieuws met daarin een foto van de wereldwinkel medewerkers in Aalten, de groep vrijwilligers waar Ini al vele jaren met groot plezier deel van uitmaakt.
Ik las dat ze allemaal een welverdiend lintje hebben mogen ontvangen uit handen van de burgemeester.
We gaan er van uit dat het deze keer niet weer een grap is van die rotjongens.
Dus, gefeliciteerd met deze welverdiende blijk van waardering. Het bloemetje hebben jullie al gehad.
