Die grote witte lege gastank lag nog steeds voor het huis. Van grote afstand was het een merkteken, vooral als de zon scheen. Als ik ergens fietste in Lescousse of Bajou, om maar eens een paar dorpjes in de omgeving te noemen, kon ik aan het kleine helderwitte stipje zien waar ons huis is.
Dat was zo, heden is het anders. Vandaag heb ik hem weggesleept naar een plek dicht bij de weg. Loeizwaar is dat ding. De trekker kon hem maar nauwelijks verslepen, diepe slipsporen zijn in het gras gesleten.
En ik heb hem op le bon coin gezet om te verkopen. Ik ben benieuwd of er reactie op komt.
