"'k Heb zeubranden, 'k heb koeskillen, 'k heb pien in de kop."
Dat is ongeveer de juiste beschrijving van mijn toestand, wijlen Ede Staal kon uitstekend onder woorden brengen hoe ik me voel.
Nadat Diny haar portie verkoudheid heeft gehad ben ik aan de beurt. Er schijnt een griepepidemie rond te waren waarvan we gehoopt hadden dat die ook deze keer, net als sinterklaas, stilletjes ons huisje voorbij zou gaan.
En tot overmaat van ramp is er vanmiddag om 12 uur, zoals altijd op de tweede zondag van januari in de salles de fêtes, weer de jaarlijkse happening nieuwjaarswensen uitwisselen.
Wij hebben besloten dat de Esplassers het dit jaar zonder onze goede wensen moeten doen. We zullen wel zien of dat consequenties heeft en of alles komend jaar evenwel goed gaat.
Het is natuurlijk wel jammer van de vele en gratis hapjes die daar geserveerd worden, en niet te vergeten de champagne die er geschonken wordt om te toasten.
Dat moeten we missen.
Maar wie wil weten hoe het er aan toe gaat kan even kijken naar het verhaal van vorig jaar in januari. Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zal het nu net zo verlopen. En zo hoort het ook, dan weet je waar je aan toe bent.
