Echt tijd voor een frisse wandeling, vindt ook Diny. Jas aan, das om, muts op, zo gekleed moet het toch te doen zijn. En dan is het achter de wind en in de zon al gauw te warm voor dat winterspul.
Ik heb intussen enkele sluipdoor paden gevonden waar we mooi kunnen struinen. Door weilanden, langs bosranden en zelfs over een stukje geploegd bouwland leidt de tocht.
Anka ontdekte in de verte een paar vluchtende reeën waar ze hoognodig achteraan moest rennen en toonde zich een perfect luisterende hond.
Eén fluitje en ze kwam meteen terug rennen. Dat waren we vroeger wel anders gewend.
Dit is wel zo prettig moet ik zeggen.
