Russische roulette.

Een gevaarlijk spelletje die Russische roulette, zeker als het gespeeld wordt met een al dan niet geladen pistool.

Zo gek maken wij het nog net niet, maar ook wij spelen het op het scherpst van de snede.

Want waarom doen we dat spannende spelletje?
Nou, onze oude gastank die hier stond was toen we kwamen nog voor zo’n 40% gevuld en dus hebben we de hele winter tot nu toe gratis gestookt. De dochter van de eigenaresse (Zwitsers zijn ook zuinig) probeerde tijdens de overdracht van het huis nog wel om die hoeveelheid gas aan ons door te verkopen, maar toen wij niet reageerden heeft ze het er maar bij laten zitten. Ook wij zijn zuinig.

Maar nu is het bijna gebeurd, tijdens mijn laatste controle zat er nog bijna 5% in en lager kan ik niet meten. Dus het kan elk moment gebeurd zijn en nu zijn we erg benieuwd wie het zal overkomen dat tijdens het douchen de cv-ketel er mee op houdt. Het blijft spannend wie de koude douche krijgt.

Maar een derde mogelijkheid is natuurlijk dat het gas opraakt als de ketel brandt voor de verwarming. Daar hopen we dan maar op.

Want we blijven stoken tot er geen liter gas meer in zit en dan kan ik overschakelen op de nieuwe tank.

Een paar weken geleden stopt de tankauto van de firma Butagas hier om de nieuwe gastank bij te vullen. Ik kon de chauffeur met een brede glimlach vertellen dat we daar nog niets uit verstookt hadden. Het kon hem niets schelen, merkte ik wel.

Zondagmorgen.

Tijd voor de gewoonlijke zondagmorgenwandeling. En die is altijd ietwat langer dan de dagelijkse wandeling met de hond.
Vandaag duurde het zo’n anderhalf uur en dat ook nog met een gure wind en enkele hagelbuien. Je moet maar durven!

En soms zie je dan dingen waar Frankrijk beroemd om is. Heel wat liefhebbers van oude auto’s praten over ontdekkingen van klassiekers die, verstopt onder lagen hooi of mest, in een oude boerenschuur staan. Je moet het maar treffen!

Vandaag trof ik enkele exemplaren aan. Een heel oud busje van een mij onbekend merk en een Peugeot van onbepaalde leeftijd. Zomaar in een schuur aan de kant van de weg.
Ik ben blij dat ik niet zo’n liefhebber ben, anders moest ik deze zien te bemachtigen en het zal een hele arbeid zijn om ze weer in goede staat en aan het lopen te krijgen.
Je moet dat maar kunnen!

Wat nu?

Is er dan geen nieuws ? Nee, eigenlijk niet. En volgens mijn moeder zaliger was dat maar goed ook. Zij hield er niet van als er te veel gebeurde, dat was meestal niet veel goeds.
Het best was volgens haar maar dat het leven gewoon een beetje doorsudderde.

Die mening ben ik intussen niet meer toegedaan, hoewel je natuurlijk wel beïnvloed bent door dat soort opvattingen.

Dit allemaal terzijde, het kwam gewoon even bij mij op toen ik bedacht dat er toch wel wat geschreven moest worden.
En op deze manier heb je dan maar zo weer wat geschreven.

Kijk even naar bovenstaande foto, daar zie je Anka midden in een schijnbaar woest en uitgestrekt natuurgebied heel alert staan kijken naar iets wat ik niet gezien heb.
En dan moet je bedenken dat dit gebied begint op een afstand 100 meter van ons huis.
We lopen de voordeur uit, doorkruisen onze tuin en we staan in de eenzaamheid waar honderden wilde dieren leven. Wie heeft dat nu nog in deze volgebouwde wereld.

Nu moet ik eerlijkheidshalve er wel bij vertellen dat het gebied op de foto uitgestrekter lijkt dan het is en dat die honderden wilde dieren bij elkaar in een mierenhoop leven.
Maar toch.

Waterwerken

Het gaat niet snel, maar we komen toch elke dag een beetje verder met het appartement.

De douche is zo goed als klaar, mengkraan, handdouche, wastafel, toilet, alles wat nodig is voor een beetje comfortabele vakantie is reeds aanwezig.

Nu komt het er nog op aan om de waterleiding en de afvoeren aan te sluiten.
Hiervoor komen mijn vroegere ervaringen in het eerzame en aloude loodgietersvak weer goed van pas. Dus ook dat komt goed.

Maar dan moeten er natuurlijk niet te veel klanten komen die mijn éénmansbedrijfje willen inschakelen voor het oplossen van watertechnische noodsituaties.
Ik werd gebeld met de vraag of ik tijd en zin had om enige werkzaamheden te verrichten bij een ander.
Nou ja, dat moet er dan maar even tussen door. Anders krijg ik een slechte naam en verlies ik mijn complete klantenkring.
En dat wil je natuurlijk niet.

Kuikens.

Onze Maranshaan is al een poosje dood. Hij was al enige dagen een beetje “meeps” en ik zag al dat hij het niet zou redden.

Nadat ik het kadaver geofferd had aan de dieren des velds, oftewel ik hem achter de spreekwoordelijk rododendrons had geflikkerd, kwam ik op het grandioze idee om een dozijn eieren onder het zijdehoentje te leggen. Wie weet zijn ze bevrucht en komen er nog wat nakomelingen uit die eieren.

Dat zijdehoentje is altijd bereid om te gaan zitten broeden, daarvoor is zij op aarde, dat is haar roeping. Als ze ergens een paar eieren ziet liggen gaat ze er op zitten, net zo lang tot er kuikens zijn.

En in dit geval is het ook nog gelukt. Vandaag keek ik weer eens hoe het er voor stond (ik had vergeten de datum op te schrijven) en ik zag 6 kuikentjes tussen de veren door gluren.
Een 50% score is niet hoog maar het was een gok. Het had ook 0% kunnen zijn omdat die haan er al een poosje wat minder potent uitzag.

Dus alles is meegenomen. Misschien hou ik er weer een mooie haan aan over.

Supermuizen.

Een poosje geleden hadden we last van muizen, misschien herinneren jullie je dat nog wel want ik heb er uiteraard over geschreven.

Welnu, de laatste tijd horen we ’s nachts weer geknaag en geritsel achter de gipsplaten en in de provisiekast vallen er zo maar gaten in de pakken bloem, muesli of koekjes.

Verdorie, ze zijn er weer.
Muizenvallen zetten haalt eerst niks uit, ze weten zo verschrikkelijk lichtgewichtig de kaas uit de val te knabbelen dat deze niet dicht slaat. Het lijkt meer op muizen vetmesten.
Maar dat helpt blijkbaar dan wel weer want sinds gisteren hebben we er 4 met een gebroken nek gevonden in de val.

En om ook meteen maar zwaar geschut in stelling te brengen hebben we tevens zakjes met muizengif neergelegd. Dat zou ogenblikkelijk helpen volgens de verkoper van de franse equivalent van Welkoop. Ze lusten het wel graag want ze hebben al meerdere zakjes leeggegeten en toch hebben we niet de indruk dat daardoor het aantal minder wordt.

Maar om met de koningin te spreken, j’ai maintiendrai. De overwinning is aan ons.
Hopen we.

Bloesem.

Ik was altijd al jaloers op mensen die een Mimosa bij huis hadden staan.
Deze prachtige bomen bloeien hier in het zuiden altijd heel vroeg in het voorjaar.
Wat zeg ik, ze bloeien al in de winter.

En nu hebben we er zelf één staan en kijk eens hoe mooi die al begint uit te botten.
Weer een jaloersheid minder, dat scheelt een hoop ergernis als ik ze nu ergens zie staan.

En binnenkort ga ik nakomelingen van deze boom, die als onkruid dichtbij de stam uit de grond schieten, over het hele erf verspreiden. Dan kunnen we later nog meer genieten van de mooie gele bloemen.

Le Petit Robert.

De kleine Robert is net zo iets als de dikke van Dale. Alleen de van Dale komt er eerlijk voor uit dat-ie dik is. Robert doet een beetje stiekem met zijn titel, want het is wel een boek met 2837 pagina’s. Ik heb nog nooit eerder zo’n dik boek in handen gehad.

De leraar Frans die wekelijks aan huis komt had Diny geadviseerd een goed frans woordenboek aan te schaffen. Je moet onbekende franse woorden niet opzoeken in een woordenboek frans-nederlands, maar gewoon in een frans woordenboek. Dat is beter voor je woordenschat, zei hij.

En dus wordt het aangeschaft, want ergens heeft ze altijd nog een sprankje hoop dat ze ooit nog eens vloeiend Frans zal spreken. De doorzetter!

Omdat het (niet meer) kan.

Omdat het weer eens prachtig weer is wil ik niet de hele dag binnen bezig zijn met het appartement. Hoewel dat natuurlijk ook door moet gaan, want je weet maar nooit wie er in het voorjaar allemaal willen komen kijken.

Nu valt dat met die hele dag wel een beetje mee natuurlijk.
Als ik eens 5 uurtjes per dag nuttig bezig ben is het al heel wat. Van 10 tot 12 en van half 2 tot half 5 zijn zo’n beetje mijn effectieve werktijden. Ik ben niet voor niets bijna gepensioneerd. En daarbij, wat is nuttig?

Tussen 2 haakjes: je wordt er door de bank wel erg fijntjes op gewezen dat het bijna gebeurd is met je economisch nut.
Ik kreeg een brief van mijn nietgeliefde ING-bank dat onze kredietwaardigheid binnenkort naar beneden gaat. We hadden altijd nog een bepaald limiet dat we zonder extra formaliteiten konden opnemen bij die bank. Maar na mijn 65e wordt de hoogte van dat krediet fors naar beneden bijgesteld.
Maar goed, ik hoop dat we in de toekomst dat krediet net zo vaak nodig hebben als de laatste 15 jaar, namelijk niet.

En daarbij, we zijn al een poos geleden overgestapt naar een iets meer sociale bank, namelijk de ASN bank.

Maar dit terzijde. Vanmiddag zijn we met z’n beiden druk bezig geweest met het zaaiklaar maken van twee DMM tuintjes. Ik had al compost, turf en fermiculite bij elkaar gesleept en dat was nu een kwestie van goed mengen. En dan heb je volgens deskundigen een goede tuingrond.

Zodra de juiste tijd gekomen is kan Diny haar gang gaan met het zaaien en poten.

De grote rupsendoder.

Veel trouwe lezers waarschuwden mij voor de grote gevaren die de processierupsen kunnen en zullen gaan opleveren.
Mens, hond, kippen, alles loopt gevaar als die beesten eenmaal beginnen te processeren.

Dat moeten we niet hebben.
Dus heb ik vanmiddag de ladder gepakt en ben de boom ingeklommen met zaag en schaar.

En omdat die nesten op de uiteinden van de takken zitten en omdat ik als redelijk zwaargewicht daar niet kan komen, heb ik sommige takken dicht bij de stam afgezaagd.
Ik heb er natuurlijk wel voor gewaakt dat ik niet net op die tak zat. Zo slim ben ik dan ook wel weer.
Het model van de boom heeft daar wel onder te lijden, maar hij mag blij wezen dat ik hem niet bij de wortel heb afgezaagd, zoals ik ook even van plan was.

De oogst was een 15-tal rupsennesten, dus ik mocht even later toch gauw zo’n 1500 rupsen verbranden. Un vrai massacre.

Beestachtige buren.

We hebben sinds kort een stel aardige nieuwe beestachtige buren. Ze veroorzaken geen lawaai of andere overlast, dus wat wil je nog meer.
4 paarden en 2 ezels lopen in het weiland dat aan onze tuin grenst. Ze zijn een makkelijke vervanging voor de geiten, we kunnen er naar kijken maar ik hoef er niet voor te zorgen.

En Anka heeft ook geen bezwaar tegen de aanwezigheid van die dieren, ze vind het nog wel leuk om er af en toe tegen te blaffen. Maar ze trekken zich daar niks van aan.

Chenille processionnaire.

Oftewel processierups. De twee dennenbomen in onze tuin hangen vol met dit gespinsel.

Ik had ze natuurlijk wel zien hangen, maar nadat vanmiddag onze buurman/burgemeester me erop attent maakte dat deze rupsen gevaarlijk kunnen zijn voor mens en dier, heb ik één zo’n nest van de boom afgeknipt om te zien wat er nu eigenlijk inzit.

Het dringende advies van hem was om ze te verbranden en dat heb ik pogen te doen. Een lucifer geef onvoldoende vuurkracht en dus heb ik heel diervriendelijk de soldeerbrander er op gezet.
Je weet niet wat je ziet, een dikke honderd kronkelende rupsen vielen in mijn kruiwagen. Een massamoord was het, dat gaat me punten kosten. Ik kan wel zeggen dat ze erg slecht branden en heb de rest maar diep in de grond begaven.
Vrede zij met hun.

Een tiental andere nesten zitten hoger in de bomen, mij te hoog om ze er uit te halen. We zullen zien wat er van komt.
Ik hoop niet dat het gruwel verhaal van de buurman uitkomt: als een hond van die rupsen eet en zijn tong zit vol stekels, dan blijft een dierenarts niets ander over dan die tong er af te snijden.

Au revoir.

Adieu, wij moeten elkander groeten.

Een simpel bordje langs de weg helpt beter dan allerlei advertenties in bon coin of e-bay.

Een boerin, die haar melkveebedrijf uitoefent aan het eind van dezelfde weg als waar wij aan wonen, brengt vanmorgen haar kinderen naar school, ziet het bord en stopt onmiddellijk om een afspraak te maken. Een paar uur later worden ze al opgehaald.

Een aankomende jonge boer die bij haar stage loopt wil een eigen boerenbedrijf opzetten en die is geïnteresseerd in het fokken geiten, schapen en varkens. Dus gratis geiten komen hem best van pas. Dat die bok gecastreerd is, is blijkbaar niet belangrijk. Misschien wordt die niet oud. Ook geeft het niet dat deze geiten nooit ergens geregistreerd zijn en geen oormerken hebben. Er zullen vast wel methodes zijn om daar mee te frauderen. Dat hoop ik tenminste.

We hebben zijn adres dus als we heimwee krijgen naar die beestjes kunnen we even gaan kijken.

Maar nu zit ik wel met een weilandje waar ik weer een bestemming voor moet vinden.
Misschien komen er bomen te staan. Ik weet het, “boompje groot, plantertje dood” maar dan ben ik toch wel weer leuk bezig geweest.

Geiten.

Ze staan al een poosje te koop op bon coin, een franse marktplaats.
Ik kreeg enkele reacties van mensen die ze wel wilden hebben. Maar als ik dan terug mailde of belde ging het over. Al met al werd dat niks.

Zodoende zitten we er nog steeds mee opgescheept.
En tot overmaat van ramp heeft de geit ontdekt hoe ze zonder een oplazer te krijgen van de schrikdraad, kan ontsnappen uit de wei.
En dat moeten we helemaal niet hebben.

Dus nu probeer ik het maar eens met een bord aan de weg. Wellicht dat er iemand langskomt die iemand kent die wel belangstelling heeft voor een paar malse geiten.

We wachten weer af.

Strontklus.

Zoals al ooit eerder geschreven, ik mocht ergens net zo veel koeienstront weghalen als ik nodig had voor onze nog aan te leggen groentetuin.
En omdat het vandaag weer zo’n prachtig mooie dag was vond ik het tijd worden om dat ook te doen. Die mesthoop ligt een paar honderd meter van ons huis af, ver genoeg om geen last te hebben van eventuele stank en dichtbij genoeg om het met de trekker op te halen.
Prachtig mooie oude gecomposteerde stront, heerlijk.

Met dit mooie weer zou je haast in de val trappen om al met de tuin bezig te gaan, maar we doen dat nog maar niet.
Dit weer is exceptioneel en zeker niet normaal, ook volgens de meer dan 80 jaar oude maar nog erg krasse kasteel bewoner. En zo’n man kan het weten zou ik toch zeggen.
Er komen nog andere tijden want het is nog lang geen voorjaar, voorspelde hij.

En het raadsel van gisteren over het merk slang is gelukkig ook opgelost.
Ik kreeg van een onmiskenbaar deskundige Peet een mailtje met de volgende inhoud:

waarde dick,

zo aan de foto te zien (vooral de rechterkant) lijkt het mij een typisch
exemplaar van de valentijnsslang. normaal gesproken komt die alleen rond 14
februari voor.

wees gegroet,

peet

Serpent.

De kat lag te grommen en te knorren en de hond stond zenuwachtig te blaffen. Wat zou er aan de hand zijn, want dat doen ze niet zo maar. Paniek, er ligt een slang.

Ik zag hem liggen, een slang van wel bijna een meter lang. Geen adder zo te zien, dus met de giftigheid zal het wel meevallen. Maar toch, je weet maar nooit, heb ik hem maar niet met de hand opgepakt.

En toch moet hij daar weg, ik wil hem niet zo dicht bij huis hebben. Nu kan ik, zoals in genesis 3 vers 15 staat, die slang de kop vermorzelen maar dat vind ik dan ook weer zo drastisch. Maar toch wilde ik hem voor eens en voor altijd de toegang tot mijn privé paradijs ontzeggen.

Dus heb ik hem met een lange stok een grote zwieper gegeven zodat hij aan het andere einde van de tuin in de wildernis terecht kwam. Ik neem aan dat hij geen ruggengraat heeft die kan breken.

Vanmorgen lag er weer één in de warme zon te bakken. Dezelfde?

Mooi.

Ja, dat was het : mooi, erg mooi. En dan heb ik het over het weer op deze zondag.

Als je ’s morgens wakker wordt en je zie buiten bovenstaand uitzicht met nevelen in het dal dan weetje dat het goed komt.
Dan wordt het een stralend zonnige dag. Een mooie dag voor een lange wandeling door de omgeving.

Dan kunnen we voor het eerst weer buiten eten en dan zoeken we zelfs de schaduw al weer op.

En dan kan ik daarna voor het eerst weer een beetje aanbruinen tijdens mijn onvermijdelijke schoonheidsslaapje.

En dan denken we:”het leven is zo gek nog niet”.

DMM.

Het wordt weer DMM tijd.
Ik zag de pootaardappelen alweer in de winkels liggen, dus het voorjaar en de planttijd komt er aan. Dat is het sein dat we de nodige voorbereidingen moeten treffen, want ook hiervoor geldt weer dat voor er wat kan gebeuren er ook eerst weer van alles moet gebeuren.

De plantvakken moeten eerst nog gemaakt worden. Ik heb bij de doehetzelfzaken dingen gevonden om borders mee af te zetten en die zijn volgens mij ook uitstekend geschikt om die vakken te maken.

Maar omdat ook deze tuin niet vlak is moet er eerst weer gewaterpast en gegraven worden en dat is een mooi klusje voor de tuinvrouw.

Telefoonstrijd.

Het was een hard gevecht, onze strijd met Orange en dus France telecom.
Maar het lijkt er op dat we als overwinnaars uit het strijdperk treden.

Het ging om de internetsnelheid. Sinds we hier wonen hebben we recht op 2 Mb per seconde, dat is niet veel zullen de Nederlanders misschien zeggen maar wij waren er blij mee. Een ongekende downloadsnelheid.

Maar na de kerstdagen ging het bergafwaarts met die snelheid, soms was het niet meer als 500 kb en dat is te weinig om fatsoenlijk uitzending gemist te kunnen kijken.

Mijn telefoontjes naar de helpdesk haalden niets uit. “nee, de lijn is goed en verder kunnen we u niet helpen” dat kreeg ik steeds te horen.
Totdat Diny zich er mee bemoeide en er hoogstpersoonlijk achteraan belde. Toen wilden ze wel. Specialisten van Orange probeerden een paar keer telefonisch tot een oplossing te komen en toen dat niet lukte werd er een heel team servicemonteurs op ons af gestuurd.
En dat heeft geholpen, volgens zeggen zaten er in de lijn van de centrale tot hier diverse kleine foutjes die samen een groot probleem vormden.

Vandaag kwam er nog weer een monteur om wat door te meten en vond hij uit dat mijn (spiksplinternieuwe) telefoon een storing had. Hij deed het dan ook niet meer toen ik het uitprobeerde. Aangezien dat toestel het een kwartier daarvoor nog wel deed vroeg ik die monteur wat hij gedaan had waardoor de telefoon nu stuk was.
Hij wist van niks, vond dat ik hem maar voor garantie terug moest brengen want over telefoontoestellen ging hij niet en ging er als een haas vandoor.

Gelukkig kon ik het apparaat zelf resetten en toen deed hij het weer. Dat was toch wel een minpuntje.

Maar de snelheid is nu eindelijk zoals het behoort te zijn.
En zelfs werden we getipt dat we hier 8 Mb/s konden krijgen, een kwestie van één telefoontje naar de klantenservice en het moet geregeld zijn.
We zijn benieuwd.

En oh ja, die kapotte computer doet het nu maar zo wel weer. Eén telefoontje naar Peet is blijkbaar al voldoende om een storing op te lossen. Magisch!

Sloten slopen.

De zijdeuren van de serre zitten op slot. De sleutels zouden volgens de verkopers in een sigarendoosje moeten liggen dat weer te vinden zou zijn in de garage.
Hoe we ook zoeken, geen sigarendoos en dus ook geen sleutels.
Probleempje.

Maar die deuren moeten open kunnen, zeker als binnenkort het voorjaar er aan komt.

Zo nu en dan kijk ik naar een oude aflevering van Baantjer, waarin rechercheur de Cock (met c.o.c.k.) soms heel nonchalant een etuitje met pennetjes te voorschijn haalt en waarmee hij dan een slot binnen 2 seconden open heeft.

Zo’n man zocht ik hier dus ook maar vond hem niet.

Wel ik kreeg enkele tips hoe ik die sloten geforceerd zou kunnen krijgen.
Tip 1, pak een boormachine en boor het slot er uit. Dat lukt dus niet omdat er stalen pinnetjes in zitten waartegen een ijzerboor het aflegt.
Tip 2, pak een grote sleutel of een tang en breek het slot kapot. En waarachtig, dat lukte wonderwel, een flinke ruk met die tang en het slot kwam er aan splinters uit.
Vertel het alsjeblieft niet verder dat dit zo makkelijk gaat, dat mag verder niemand weten.

En omdat ik nog een van Ruud gekregen passend cilinderslot met sleutels op de plank had liggen kon ik de zaak weer in oorspronkelijke staat herstellen, maar dan met sleutels zodat de deur naar behoefte open gezet kan worden en ook weer op slot gedraaid.
Eigenlijk zoals het hoort.

Communicatiestoornis.

De oogst aan communicatieproblemen over de afgelopen 5 dagen:
1 kapotte mobile telefoon, gelukkig had ik de oude nog bewaard en kon ik de simkaart weer terug zetten,
noodzakelijke vervanging van de versleten vaste huistelefoon door een set nieuwe draadloze telefoons,
en nu vandaag 1 gekreste computer. En nee, de hond heeft hier niet aangezeten.

Ik hoop dat computerPeet er nog wat mee kan aanvangen, want ik heb natuurlijk geen zogenaamde back-ups gemaakt. Waarom zou je dat doen? Nou hierom dus.

En het is nog maar dinsdag, wat kan er nog meer gebeuren deze week?
Verder gaat hier alles wel goed, het is weer eens te koud om buiten of in het appartement echt wat nuttigs te doen.

Maar desondanks komen we met de douche toch langzaam iets verder. Iedere dag doen we wel wat.