Is er dan geen nieuws ? Nee, eigenlijk niet. En volgens mijn moeder zaliger was dat maar goed ook. Zij hield er niet van als er te veel gebeurde, dat was meestal niet veel goeds.
Het best was volgens haar maar dat het leven gewoon een beetje doorsudderde.
Die mening ben ik intussen niet meer toegedaan, hoewel je natuurlijk wel beïnvloed bent door dat soort opvattingen.
Dit allemaal terzijde, het kwam gewoon even bij mij op toen ik bedacht dat er toch wel wat geschreven moest worden.
En op deze manier heb je dan maar zo weer wat geschreven.
Kijk even naar bovenstaande foto, daar zie je Anka midden in een schijnbaar woest en uitgestrekt natuurgebied heel alert staan kijken naar iets wat ik niet gezien heb.
En dan moet je bedenken dat dit gebied begint op een afstand 100 meter van ons huis.
We lopen de voordeur uit, doorkruisen onze tuin en we staan in de eenzaamheid waar honderden wilde dieren leven. Wie heeft dat nu nog in deze volgebouwde wereld.
Maar toch.
