Het was een hard gevecht, onze strijd met Orange en dus France telecom.
Maar het lijkt er op dat we als overwinnaars uit het strijdperk treden.
Het ging om de internetsnelheid. Sinds we hier wonen hebben we recht op 2 Mb per seconde, dat is niet veel zullen de Nederlanders misschien zeggen maar wij waren er blij mee. Een ongekende downloadsnelheid.
Maar na de kerstdagen ging het bergafwaarts met die snelheid, soms was het niet meer als 500 kb en dat is te weinig om fatsoenlijk uitzending gemist te kunnen kijken.
Mijn telefoontjes naar de helpdesk haalden niets uit. “nee, de lijn is goed en verder kunnen we u niet helpen” dat kreeg ik steeds te horen.
Totdat Diny zich er mee bemoeide en er hoogstpersoonlijk achteraan belde. Toen wilden ze wel. Specialisten van Orange probeerden een paar keer telefonisch tot een oplossing te komen en toen dat niet lukte werd er een heel team servicemonteurs op ons af gestuurd.
En dat heeft geholpen, volgens zeggen zaten er in de lijn van de centrale tot hier diverse kleine foutjes die samen een groot probleem vormden.
Vandaag kwam er nog weer een monteur om wat door te meten en vond hij uit dat mijn (spiksplinternieuwe) telefoon een storing had. Hij deed het dan ook niet meer toen ik het uitprobeerde. Aangezien dat toestel het een kwartier daarvoor nog wel deed vroeg ik die monteur wat hij gedaan had waardoor de telefoon nu stuk was.
Hij wist van niks, vond dat ik hem maar voor garantie terug moest brengen want over telefoontoestellen ging hij niet en ging er als een haas vandoor.
Gelukkig kon ik het apparaat zelf resetten en toen deed hij het weer. Dat was toch wel een minpuntje.
Maar de snelheid is nu eindelijk zoals het behoort te zijn.
En zelfs werden we getipt dat we hier 8 Mb/s konden krijgen, een kwestie van één telefoontje naar de klantenservice en het moet geregeld zijn.
We zijn benieuwd.
En oh ja, die kapotte computer doet het nu maar zo wel weer. Eén telefoontje naar Peet is blijkbaar al voldoende om een storing op te lossen. Magisch!
