Alweer een bijzondere dag, zaterdag.
Allereerst, Diny was jarig. Ze mocht de gezegende leeftijd bereiken van bijna gepensioneerd. Tenminste als die Nederlandse overheid nog niet snel ook daaraan gaat rommelen.
En in de loop van de morgen zijn we samen naar le Tamaris geweest om even kennis te maken met frau Haki, de huidige eigenaresse. Ze waren daar druk met het ontruimen van het huis. De mensen van een bedrijf in tweedehands goederen waren bezig met het ontmantelen van meubels en bedden.
We waren net op tijd om nog wat vitrage en een mooie kast voor ons te reserveren. Frau Haki, een erg aardig mens, liet ons even zien hoe een en ander werkt met de verwarming en dergelijke.
Na de middag mocht Diny naar haar koor en ik met Anka naar de hondenclub. Allemaal leuk en aardig.
Toen Diny, wat later als wij, ook thuis kwam was ze voorzien van één prachtige roos. Gekregen van de medekoorleden voor haar verjaardag. Ook had een koorvriendin een grote taart gebakken waarvan alle koorleden getrakteerd werden. Die vriendin had zich eerder in de oren geknoopt dat Diny gezegd had dat ze op die koormiddag jarig zou zijn maar desondanks natuurlijk wel zou komen.
Erg leuk en aardig.
Nou en toen we ’s avonds ook nog samen naar een restaurant in le Fossat zijn gegaan om een lekker hapje te eten, toen kon deze dag helemaal niet meer stuk.
Man, man, wat een dag.
