Vandaag werd de nieuwe houtkachel en mijn toekomstige werkplaats gebracht.
Die werkplaats ligt nu nog als een hoopje planken boven aan het inrit, de opbouw daarvan zal nog wel even op zich laten wachten.
De kachel was een ander verhaal. Het afladen van de vrachtwagen ging makkelijk, daar hebben ze wel goed materiaal voor. Maar die vrachtwagen bleef bovenaan het inrit bij de weg staan en dat is erg ver als je een zware gietijzeren kachel moet verslepen.
Ik heb hem dus op mijn aanhanger laten zetten, dat scheelt weer een hoop gesjouw.
Maar dan sta je even later voor de keukendeur en hij moet in de woonkamer staan, hoe doe je dat?
Die vrachtwagen blokkeerde tijdens het afladen de weg, want zo breed is het daar niet. En druk gelukkig ook niet. Maar toch kwam er net een Esplasser boer langs met zijn trekker en die moest dus wachten tot er gelost was. En dan gaat zo’n man rustig zitten wachten tot hij verder kan, ze zijn hier nog niet zo gestrest dat er meteen getoeterd of, erger nog, gescholden wordt.
Hij zag mij bezig met die kachel en stapte van zijn trekker af om te vragen of ik soms hulp nodig had. Hij had het idee van wel en daar had hij gelijk aan.
Burenhulp is hier geen loos begrip.
Mede dankzij zijn spierkracht en dat van de vrachtwagenchauffeur die ook zo vriendelijk was om even te helpen, kregen we die loodzware kachel mooi op zijn plek.
Nu zit ik al weken te wachten op het materiaal om een schoorsteen te bouwen (er mankeert nog één essentieel onderdeel), dus voorlopig kan het vuur nog niet ontstoken worden
Maar een lichtpuntje was dat ik vandaag zonder problemen mijn benzinetank vol heb kunnen gooien, daar was ik niet zo zeker van of dat zou lukken. Er stond zelfs geen lange rij auto's voor de pomp.
