Weer is er een dag van hard zwoegen voorbij. Het leven van een bricoleur is echt niet zo makkelijk.
Vandaag zijn we (nou ja, we) bezig geweest met het plaatsen van het aanrecht en het werkblad dat er op komt. In dat werkblad moeten weer gaten worden gezaagd voor het gasstel en de spoelbakken. Dat is natuurlijk even een secuur werkje want alles moet wel een beetje passen zodat er geen al te grote kieren overblijven. Dat geeft lekkages en daarna gezeur.
En morgen hoop ik het zover klaar te krijgen dat de waterkraan doet wat hij moet doen, de afvoer aangesloten is en dat er gekookt kan worden. De rest zien we dan later wel weer.
Er moeten nog meer dringende klussen uitgevoerd worden die ook klaar moeten voor de overdracht van Chicane.
De tijd begint te dringen, woensdag de 27 oktober willen we verhuizen!
Dat kan allemaal misschien net, maar dan moeten de franse vakbonden wel onmiddellijk stoppen met de stakingsacties. Want ik moet natuurlijk niet hebben dat de benzinepompen droog staan terwijl wij toch wel behoorlijk veel heen en weer moeten rijden.
Want waar ze voor staken is toch vechten tegen de bierkaai, in dit geval Sarkozy. Die pensioenleeftijd gaat echt wel met enkele jaren omhoog tot 62 jaar. Waar praten ze eigenlijk over? Nog altijd 4 jaar eerder als in NL, terwijl ze hier echt niet harder werken.
