Na het vervelende werkje van gisteren was het vandaag weer tijd om op te bouwen. Ik heb het plafond proberen te verven. Maar ook van dat werk krijg je pijn in de nek, ook al kun je dat doen met een grote verfroller aan een lange steel. En het beroerde is, het moet zeker twee keer. Anders dekt het niet.
Maar we zijn er achter gekomen dat als je moe bent, het erg goed rusten is onder de veranda.
De brave Zwitsers hebben twee mooie ligstoelen voor ons achtergelaten die qua gemak niet onderdoen voor mijn dierbare hangmat.
En tijdens de lunch, Diny had een lekkere hartige taart gebakken en een flesje wijn mee gebracht, was het goed toeven in het zogenoemde tuinkamertje.
De zon scheen er net niet volop in zodat het daar erg lekker was van temperatuur. En het uitzicht over het dal en op de bergen is formidabel.
Dat hebben we toch maar.
