Waar gehakt wordt vallen spaanders.
Zo ook bij het hakken van een groot gat in een dikke muur. Dat gaat trouwens gesmeerd met zo’n elektrische hamer, alleen moest dat ding niet zo loeizwaar zijn. Boven het hoofd werken is bijna niet te doen. Het is dat ik nog in de kracht van mijn leven ben anders was het mij niet gelukt.
Maar gelukkig hoef ik de rommel niet zelf op te ruimen, daar heb ik iemand voor die dat graag voor mij doet.En ook het afwerken van de tegelvloer is bij haar in vertrouwde handen.
Nu we daar zo bezig zijn beginnen de Esplassers ook wat meer te praten. Diny had gisteren een heel gesprek met de burgemeester en vandaag stopte weer een andere buurman om even te kijken.
En deze lieden vertelden ons dat les Tamaris blijkbaar al enkele jaren te koop heeft gestaan. Daar wisten wij niets van, want dat bord van de makelaar heeft er maar even gestaan.
Maar ze vertelden vooral dat eerst de vraagprijs voor het huis drie en halve ton in euro’s was.
Daar kwam uiteraard geen enkele koper op af en zo moesten ze de prijs zo gaandeweg verlagen tot het niveau welke voor ons interessant was.
Dat is natuurlijk wel sneu voor die Zwitsers, je meent dat je wat achter de hand hebt voor je oude dag en dan wil niemand je prijs betalen.
