Terwijl we ons grote zorgen maken over hoe het verder moet, gaat Diny ook nog op het nippertje enkele krokusbollen in de grond drukken.
Dat moet nog snel voor het nieuwe jaar, anders komen ze niet op tijd op. Denken we.
Maar dat is nog niet het allervervelendst. Het kan nog erger.
Diny was zo mooi bezig met het verven van de vensterluiken. In een mooie kleur rood, Grenat genaamd. Kwaliteitsverf van een goede firma: V33. Dat gebruiken we al jaren, heel Chicane hebben we er mee rood geverfd. Vinden we erg mooi.
En nu plotsklaps kunnen we het niet meer kopen, het bestaat niet meer volgens de verfboeren. En dat is niet leuk als je al begonnen bent.
Dat zullen wel commerciële technieken zijn, zo nu en dan een kleur laten vervallen zodat bijwerken van een bestaande kleur niet meer mogelijk is. Zodat je verplicht bent om alles over te verven. Want dat brengt dan meer op.
Of ben ik nu te achterdochtig?
We meenden ons te herinneren dat we ooit begonnen zijn met de kleur ossenbloedrood, meegebracht uit Nederland. Dat was eigenlijk de zelfde kleur rood als Grenat en
omdat we toentertijd ossenbloedrood hier niet konden krijgen zijn we dat Grenat gaan gebruiken. Bijna geen verschil te zien.Dus niet getreurd, we laten enkele bussen ossenbloedrood uit Nederland komen, dan zijn we ook klaar. Het kost een beetje aan verzendkosten maar dan kun je toch weer verder.
Maar we weten niet wat er ondertussen is gebeurd met de Nederlandse ossen, maar hun bloed is lang niet rood meer, het is oranje geworden. Vermoedelijk zijn ze intussen van koninklijke bloede of zoiets.
En wij zijn in dit opzicht absoluut niet oranje gezind, we willen dit niet aan ons huis strijken.
