Br, wat is het koud. Niet dat het vriest, maar er waait een ijselijk koude wind die af en toe sneeuw en hagel meebrengt.
Weer om bij de lekker warme kachel te blijven zitten.
Maar dan moet je geen hond hebben, die wil er wel uit, weer of geen weer.
Dus trek ik moedig de net nieuw gekochte laarzen en de dikke winterjas aan, zet de ijsmuts op mijn te kort geknipte kop en ga er op uit.
Wonderlijk, we zijn maar een paar kilometer van ons oude huis verwijderd maar het is net of ik een compleet nieuw gebied moet ontdekken. Anka en ik volgen alle nog onbekende graspaden en zijweggetjes die we zien, in de hoop een mooie wandelroute te vinden. Maar tot nu toe loopt alles dood tegen een weiland. Niet dat het zo erg is want zeker in de winter is het gras kort en lopen er geen koeien. Dus kunnen we daar prima wandelen en doorsteken maken.
Vanmiddag was het echt bar en boos met het weer, we moesten zelfs nog een soortement van sneeuwstormpje trotseren. Het leek Nederland wel. Maar we kunnen er tegen.
En wat ik ook nog wilde zeggen: hartelijk bedankt voor de kerst/nieuwjaarskaartjes en de goede wensen per mail die we weer in grote getale mochten ontvangen. Jullie zijn ons nog niet vergeten, blijkt wel.
Ook vanuit het mooie Grunningerlaand, waaraan we altijd nog goede herinneringen hebben, bereikten ons vele goede wensen.
Leuk!!!
En om een beetje de kerstgedachte uit te beelden: hierboven een foto van Dombo in het hondenhok. De laatste tijd slapen kat en hond gezellig samen in dat hondenhok.
Een foto maken waarop hond en kat samen in het hok liggen lukt niet omdat de hond veel nieuwsgieriger is als de kat. Anka komt meteen kijken wat ik nu weer aan het doen ben en vooral snuffelen of ik ook kaas bij me heb. Een kat blijft rustig liggen, die komt zijn nest niet uit.
