woensdag 10 juni 2009
Donderdag 4 juni
We zagen de volgende morgen dat tegenover die mooie grote parkeerplaats de week markt plaats vond. Dat viel mee, want nu hoefde ik minder ver te lopen voor mijn verse brood. Je koopt daar wel iets anders als een dun stokbroodje. Dit mag brood heten.
Een ander voordeel van die hele grote parkeerplaats was dus dat Diny eindelijk ook eens achter het stuur van de camper mocht plaatsnemen. Er was genoeg ruimte voor het uitproberen van enkele essentiële rijkunsten. E weet maar nooit waar dat voor nodig is.
Maar we gingen verder met mijzelf weer achter het stuur.
Denemarken in. Er valt weinig te vertellen over Denemarken. De streek waar wij doorreden vonden wij niet de moeite waard om toeristische stops te maken.
Wat wel opviel was dat die Denen zich zo perfect aan de maximum snelheid houden. Het zijn brave broeders in dat opzicht. Ook de bij ons talrijke camera’s waren er niet. Voor mij zou dat een teken zijn om toch maar wat harder te gaan rijden. Deze keer heb ik me maar aangepast.
Een letterlijk hoogtepunt was de brug over de Grote Belt. Een waar kunststukje. Je moet alleen niet willen betalen met Euro’s in plaats van de Deense Kroon. De koers werd ver erg veel in hun voordeel berekend. Dus eerst maar eens geld pinnen, anders wordt dat te gek.
De boot naar Zweden via Helsingborg lag al op ons te wachten, als allerlaatste mochten wij toch nog mee. Als extraatje kregen we boven in het restaurant nog een lekkere Deense hotdog gratis en voorniks. Erg lekker, dat herinnerden we ons nog van een vorig bezoek aan Denemarken.
De Zweedse douane deed niet moeilijk, dus konden we gelukkig met heel onze drankvoorraad het land in. Je moet ’s avonds toch wat te drinken hebben, stel je voor dat je afkickt in die paar weken.
Om 8 uur vinden we in het dorpje Örkelljunga een parkeerplaats bij een supermarkt waar we een rustige nacht hopen door te brengen.
We proberen internetverbinding te krijgen maar dat lukt niet. Wel kan ik de telefoon zo manipuleren dat deze tenminste wel weer contact heeft. We waren al bang dat we onbereikbaar door Scandinavië moesten rijden maar dat valt dus mee.